Η Λευκάδα, το τέταρτο μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Ιονίων, χωρίζεται από την ηπειρωτική Ελλάδα μέσω του στενού πορθμού του Δρεπάνου και μια πλωτή γέφυρα λίγων μέτρων αρκεί για να ενώσει τις δύο πλευρές. Μαζί με ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών, από τα οποία ξεχωρίζει το Μεγανήσι, αποτελούν την Περιφερειακή Ενότητα Λευκάδας, που με λιγότερους από 30.000 κατοίκους είναι η μικρότερη σε πληθυσμό Περιφερειακή Ενότητα της χώρας.
Το νησί της Λευκάδας έχει να επιδείξει ένα σαγηνευτικό τοπίο γεμάτο ομορφίες, όπου κυριαρχούν οι κατάφυτες εκτάσεις με την πλούσια πανίδα, οι παραθαλλάσιοι οικισμοί, αλλά και το ορεινά χωριά, ήρεμα και γραφικά, κτισμένα μέσα στην καταπράσινη φύση της ενδοχώρας του νησιού. Σήμα κατατεθέν του νησιού δεν είναι άλλο από τις υπέροχες παραλίες του. Στο ανατολικό μέρος του νησιού βρίσκουμε αμμουδερές παραλίες με αβαθή νερά, εύκολα προσβάσιμες, καθώς και απάνεμους κολπίσκους. Αντίθετα, η δυτική πλευρά, διαμορφωμένη από φοβερή κατακρήμνηση, χαρακτηρίζεται από ένα άγριο, υποβλητικό μεγαλείο, με τους απότομους βράχους να συναντούν την απεραντοσύνη της θάλασσας. Εδώ βρίσκονται μερικές από τις πιο διάσημες παραλίες ολόκληρης της Μεσογείου, όπως οι Εγκρεμνοί και το Πόρτο Κατσίκι, όπου το εντυπωσιακό τοπίο ανταμοίβει όσους τις επισκεφθούν παρά τη δύσκολη πρόσβαση.
Οι ανατολικές ακτές της Λευκάδας είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες τουριστικά με πλήθος υποδομών και το Νυδρί αποτελεί το σημαντικότερο θέρετρο του νησιού. Ο τουρισμός, άλλωστε, συνιστά των πυλώνα της τοπικής οικονομίας, ενώ αρκετοί κάτοικοι ασχολούνται και με τη γεωργία. Το νησί φημίζεται για τα περίφημα κεντήματα και υφαντά που κατασκευάζουν οι γυναίκες κυρίως στην περιοχή της Καρυάς και για ένα πλήθος τοπικών προϊόντων, όπως τα κρασιά, το μέλι, η σουμάδα, τα λουκάνικα και οι φακές από το οροπέδιο της Εγκλουβής, ενώ εξαιρετικά είναι τα παραδοσιακά πιάτα της λευκαδίτικης κουζίνας, όπως το μπουρδέτο, ο μπακαλιάρος μπιάνκο, τη μαριδόπιτα και το φρυγαδέλι.
